Czerwcowy stos

Czerwiec to ważny miesiąc. Dzień dziecka (który nadal obchodzę, bo ciągle mam więcej z dziecka niż z dorosłego), założenie bloga, koniec roku szkolnego... I planów całe mnóstwo, jak zawsze, jak zwykle. I próśb jeszcze więcej, by nie było chandr, smutków, dużych kłopotów, deficytu czasu.

Żadnego stosu nie pokazywałam od stycznia. A że ja stosy lubię, to pokazuję. Wielki on nie jest, za to miły i śliczny jak najbardziej.

Najpierw Lewis ulubiony i to Lewis w najlepszym wydaniu. Obydwie książki bardzo pomocne, bardzo dobre. O obydwóch będzie trochę na blogu. Później książka, którą wybrałam najbardziej spontanicznie w całym moim życiu, o! A zaczęło się od tego, że próbowałam robić słodkie minki, wzdychałam do kalendarza i subtelnie przypominałam, że w gruncie rzeczy to jestem jeszcze małą dziewczynką. Wzięli mnie więc wczoraj rodzice do tego okropnie drogiego, popularnego sklepu z książkami i innymi kulturalnymi rzeczami, i kazali wybierać. Chodziłam więc od jednej półki do drugiej, w głowie miałam mętlik, a w rękach coraz więcej książek. W końcu stanęłam przy półce z Tolkienem, zachwyciłam się "Hobbitem z objaśnieniami" (cena niestety zaporowa) i dostrzegłam Ucztę Wyobraźni. Szufladki mi się otworzyły, neon w głowie z nazwiskiem Valente zaczął pulsować (trzy bloggerki, którym czytelniczo ufam polecały, to nie ma się co dziwić, że zaczął) i wzięłam książki tejże pani pod uwagę. Krążyłam więc od Pani Valente, przez pana Myśliwskiego, do pani Cherezińskiej (ta "Korona śniegu i krwi" była tak kusząca!). Kochana, charakterna M., w końcu straciła cierpliwość, domyślając się, że tak krążyć mogę do rana i zadecydowała za mnie. To mam. "Opowieści sieroty. W ogrodzie nocy". Później są "Poniedziałkowe dzieci" przemyślane i wyczekiwane. Czytać zaczęłam, ale dawkuję. Następnie "Katedra Marii Panny w Paryżu" pana Hugo. Są tu głównie ze względu na wspaniały musical "Notre Dame de Paris", w którym kompletnie się zakochałam i który zauroczył mnie wszystkim. Będzie o nim na pewno w Brulionie, bo jest zbyt piękny, by mógł przejść bez echa. "Igrzyska śmierci" musiałam w końcu przeczytać, by nie być tak całkiem z tyłu i jako jedyna nie wiedzieć, o co chodzi. Zachwytu większości nie podzielam, ale lektura to całkiem przyjemna. "Nutria i Nerwus" dobra na wszystko, a "Beskidzkie rekolekcje" znalazły się u mnie prawie przez przypadek. I cieszę się, że tak się stało.

Catrin Welz - Stein "Chasing the moon"

Książek mam więc na cały miesiąc (jeszcze zaległości ze stycznia!), energii mam nadzieję, że starczy.
A wszystkim dzieciom oraz dorosłym o duszy dziecka składam najlepsze życzenia z okazji ich święta.