"Biała jak mleko, czerwona jak krew"

Autor: Alessandro D'Avenia
Wydawnictwo: Znak literanova
Rok wydania: 2011

Czym są dla nas kolory? Z reguły nie przywiązujemy do nich zbyt wielkiej wagi. Po prostu są i już. Jednak Leo – główny bohater powieści Alessandra D’Avenia wręcz przeciwnie. On przez pryzmat barw postrzega cały świat. Emocje to kolory. Uczucia to kolory. I wreszcie ludzie – to też kolory.

 Leo to odważny, włoski szesnastolatek z bujnymi włosami przypominającymi grzywę lwa. Jest nieco bezczelny, zbuntowany, nie lubi szkoły, kocha głośną muzykę, piłkę nożną i jazdę na swoim skuterze, który ma popsute hamulce.  Jednak czytając „Białą jak mleko…” zauważamy, że Leo to niezwykle wrażliwy i mądry chłopak. Nienawidzi bieli.  Kojarzy mu się ona z samotnością, ciszą, pustką. Lubi kolor błękitny. Jak Silvia…

Silvia to najlepsza przyjaciółka Lea. Jest niezwykle ciepłą, uroczą i mądrą szesnastoletnią dziewczyną. To taki „anioł stróż”. Główny bohater zawsze może na nią liczyć. Jest niezastąpiona, bardzo odpowiedzialna i pomocna. Silvia zyskała moją przeogromną sympatię. Mogłaby być wzorem do naśladowania dla wielu młodych ludzi.

Za to Beatrice to czerwień. Czerwień to ulubiony kolor Lea. Czerwień to pasja, czerwień to miłość… Leo jest zakochany w Beatrice. Właśnie tą pierwszą, silną gwałtowną miłością. Miłością czerwoną jak krew. Beatrice jest dla niego uosobieniem piękna.

„Kiedy przed szkołą jest Beatrice, świat się zmienia. Zielone oczy na pół twarzy. Rude włosy, które rozpuszczone wywołują te same emocje co wybuch świtu po nocy. Niewiele słów, ale każde na swoim miejscu. Gdyby była filmem, byłaby gatunkiem, jakiego jeszcze nie wymyślono. Gdyby była zapachem, byłaby piaskiem o poranku, gdy plaża jest sama z morzem.”

Leo nieprzerwanie myśli o Beatrice. Ciągle ma przed oczami jej ognistorude włosy, piękne, zielone oczy… Jednak pewnego dnia Silvia przekazuje mu przerażającą informację. Beatrice ma białaczkę…

Ten bezczelny i zwariowany nastolatek robi wszystko, co może, by czerwona krew jego ukochanej nie została całkowicie zniszczona przez biel. Miłość realnie przybiera barwę krwi…

Postacie są świetnie wykreowane, bardzo wyraziste. Na uwagę zasługują też nauczyciele Lea – nauczyciel historii i filozofii zwany Naiwniakiem i ksiądz – Gandalf. Ich wypowiedzi pobudzają do refleksji, są pełne mądrości.

„Biała jak mleko, czerwona jak krew” to cudowna i niezwykle mądra książka. Napisana prostym i młodzieżowym, ale pięknym językiem opowiada o sytuacji bardzo trudnej i złożonej. To niesamowita opowieść o prawdziwej przyjaźni, pierwszej miłości, nastoletnich uczuciach.

Ta książka na zawsze zostanie w mojej pamięci i bardzo się cieszę, że stoi na mojej osobistej półeczce. Polecam ją wszystkim: i młodzieży i dorosłym. Myślę, że każdemu przypadnie do gustu. Jest cudowna…