"Ruth"

Jak dobrze, że są takie książki! Jak dobrze, że rynek nie został całkiem zawładnięty przez podobno piękne wampiry (z elfami nie mogą się równać, krwiopijcy!), ale jest też miejsce na jasne, emanujące dobrocią książki.  Jak dobrze, że nadal wydawana jest klasyka. Jak dobrze, że się po nią sięga. Tyle zachwytów, tyle piękna!

A „Ruth” właśnie emanuje dobrocią. Mimo że traktuje o sprawach ważnych, trudnych i często nieprzyjemnych, to jest zarazem subtelna, taka delikatna, dziewczęca, doprawiona szczyptą wiktoriańskiej surowości. W tamtym czasie potrzebowałam dokładnie takiej książki. Wciągającej i ciekawej, lecz z nieśpiesznie sunącą akcją. Niedziecięcej, ale bez brutalności i nachalnej dorosłości. Jakieś połączenie młodzieżówki, literatury pensjonarskiej i kobiecej. Coś nieodmóżdżającego, ale przynoszącego ukojenie.
Dostałam to, co chciałam, przepłynęłam przez ponad pięćset stron, zachwyciłam się, odłożyłam, myślałam. Cudnie było, kochani, cudnie.

Nietrudno mi było polubić główną bohaterkę.  Jest nią Ruth Hilton – młodziutka, niespełna szesnastoletnia szwaczka, niezamożna i bardzo samotna. Rodzice dziewczyny umarli, a ona została oddana pod opiekę osobie nieszczególnie nią zainteresowanej. Musi więc zarobić na swoje utrzymanie. Pracuje u poważanej krawcowej – pani Mason. Niestety do czasu…
Ruth trafia na bal, by służyć pomocą bogatym pannom w razie uszkodzenia którejś ze strojnych sukien. Tam poznaje pana Bellinghama. Przystojny i uprzejmy dżentelmen od razu zdobywa sympatię młodej panny Hilton. W końcu między dziewczyną a mężczyzną zawiązuje się nić porozumienia.
Dość krótka, lecz bardzo intensywna znajomość kończy się tragicznie. I zgodnie z realiami epoki, tylko dla Ruth.
Zakochaną, nieświadomą niczego dziewczynę nazwano uwodzicielką i okryto wieczną, niedającą się niczym zmazać hańbą. Została sama, porzucona i zniesławiona, pozbawiona wszelkich środków do życia. Co dalej? Co zrobić w takiej sytuacji? Jak wyjść z pułapki rozpaczy i bezradności, skoro na horyzoncie nie rysuje się najwęższa nawet ścieżka? 

Jednak nawet najgorszy grzech nie jest w stanie sprawić, by człowiek nie potrafił się podnieść. Ruth złamała zasady, popełniła grzech w tamtych czasach niewybaczalny, grzech, który wyklucza ze społeczności i skazuje na potępienie, lecz dostała szansę na nowe życie. 

Nieśpieszna narracja, spokojne opisy, wspaniale zachowany wiktoriański klimat – dla mnie książka idealna, szczególnie na szkolne zawieruchy. Nie brakuje jednak akcji, nabierającej tempa wraz z kolejnymi stronami. Ta pełna uroku powieść wciąga i uświadamia pewne ważne kwestie. Bo nieważne czy jest wiek dziewiętnasty, czy dwudziesty pierwszy – problemy ciągle są te same, a i ludzie niewiele się zmienili.

Słowem, polubiłam panią Gaskell, polubiłam mocno i gorąco. Pokochałam także Ruth, uroczą, pełną rozterek Jemimę i dobrych Bensonów. Może i Ty, Czytelniku dasz się oczarować?

Elizabeth Gaskell, "Ruth", wyd. MG, 2013

Za książkę bardzo dziękuję wydawnictwu MG.

~*~ 

Najdrożsi Czytelnicy, z okazji Światowego Dnia Książki i Praw Autorskich życzę Wam samych wspaniałych czytelniczych spotkań i spełnienia książkowych marzeń. Dalej czytajmy, cieszmy się, zachwycajmy!

~*~

A wszystkim gimnazjalistom, piszącym egzaminy, mocno kciukuję. Piszcie spokojnie!