"Kolory tamtego lata"

Autor: Richard Paul Evans
Wydawnictwo: Znak
Rok wydania: 2012

„Kolory tamtego lata” to moja pierwsza przeczytana książka Richarda Paula Evans’a i myślę, że moja przygoda z tym autorem dopiero się zaczyna…

Powiem szczerze, że powieść mnie nie zaskoczyła. Nie z tego powodu, że jest słaba, bo nie jest. Po prostu spodziewałam się ciepłej i pięknej opowieści i dokładnie taką otrzymałam. Evans nie zawiódł mnie pod żadnym względem, ale również zachęcił do sięgnięcia po inne książki jego autorstwa.

Jednym z największym atutów książki jest jej autentyczność. „Kolory tamtego lata” to historia prawdziwa. Richard Paul Evans spotkał jej bohaterkę zupełnie przypadkowo, przy basenie, a ona podzieliła się z nim opowieścią o swoim życiu i pięknej, prawie niemożliwej miłości. Eliana – owa kobieta, bohaterka „Kolorów tamtego lata” powiedziała, że jej historia miłości jest najpiękniejsza i żadna inna nie może się z nią równać. Czy to prawda? Przekonajcie się sami…

Eliana – młoda Amerykanka spotyka przystojnego i szarmanckiego Włocha. Oczarowani sobą biorą ślub i zamieszkują w pięknej toskańskiej willi. Wydaje się, że Eliana ma wszystko: duży dom w zachwycającej, pełnej przyrody okolicy, czarującego męża, małego synka, urodę, pieniądze i wygody… Jednak gdy w życiu nie ma miłości, wszystko traci swoją wartość…
Kobieta z upływem czasu przestaje wierzyć w miłość swojego męża. Maurizio jest wiecznie nieobecny, ciągle jeździ na delegacje i kompletnie nie poświęca czasu Elianie i ich choremu na astmę synkowi – Alessio. Poza tym bohaterka odkrywa, że jej mąż nie jest jej wierny… Zaczyna się czuć jak w złotej klatce. Jej radości to opieka nad synkiem, rozmowy z sympatyczną bratową Anną i malarstwo.

Pewnego dnia do willi przybywa przystojny Amerykanin, pasjonujący się sztuką Ross Story.  Zachwycony tym pięknym miejscem, zamieszkuje w jednej z części willi i zostaje sąsiadem Eliany. Sąsiedzi szybko się zaprzyjaźniają, a wiadomo, że od przyjaźni już niedaleko do miłości…
Jednak co na to wszystko Maurizio?
Jakby tego było mało, okazuje się, że Ross skrywa wiele tajemnic, a Elianę zaczynają dręczyć wyrzuty sumienia…

„Kolory tamtego lata” to wspaniała, piękna i mądra opowieść o miłości i wybaczeniu. Bardzo spodobało mi się pióro (albo raczej klawiatura J) pana Evans’a – lekkie, przystępne i wręcz poetyckie. Ogromnym plusem jest bardzo ładny, plastyczny i żywy język a opisy przyrody, krajobrazu i potraw wprowadziły mnie w cudowny toskański klimat. Tak bardzo nie zachwyciła mnie sama fabuła książki, ale właśnie sposób, w jaki została napisana. Jak już wspominałam na początku, na pewno sięgnę po inne powieści Richarda Paula Evans’a a „Kolory tamtego lata” serdecznie polecam głównie kobietom. Szczególnie w ten piękny letni czas.