"Sukienka z mgieł"

Autor: Joanna M. Chmielwska
Wydawnictwo: MG
Rok wydania: 2012

Delikatna, subtelna, lekka. Jak tytułowa mgła. Czasami mam ochotę na takie powieści. Niewymagające, ale emocjonalne. Takie, przy których można się pośmiać i popłakać. Takie, przy których po prostu miło spędza się czas.

„Sukienka z mgieł” była świetnym wyborem na dni, w których potrzebowałam czegoś lekkiego i niewyszukanego. Już sam początek zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie. Zdanie „Weronikę wychowały koty.” Podziałało na mnie jak magnes. W końcu zadeklarowaną kociarą jestem nie od dziś. A koty umilają nam czas w czasie całej lektury. Nie odgrywają wielkiej roli, ale są. I to mi wystarczyło.

Otrzymałam powieść, która w żadnym aspekcie nie odbiega od schematu dobrej literatury kobiecej. Jest sympatyczna Weronika, której nie da się nie lubić, są małe radości, duże problemy, cały szereg dobrze wykreowanych bohaterów, odrobina miłości (ale nie za dużo i to jest dla mnie wielki plus!) i w końcu ona – ukochana Piwnica Pod Liliowym Kapeluszem.

Ta kawiarenka to miejsce szczególne. Wychuchane i wydmuchane przez Weronikę posiada niezwykły klimat i przyciąga wiele osobistości: Anastazję ze spracowanymi rękoma, Małomównego z nieodłącznym laptopem, chorą na autyzm Korę i jej mamę oraz Andrzejka. Każdy z bohaterów musi zmagać się z przeciwnościami losu, każdy niesie, jak to pisał Staff, swój własny kosz, w który ktoś włożył kamienie.

Ale czasem wystarczy jeden impuls, jeden gest, jedna myśl, jeden uśmiech, by zacząć nowe życie. Jedna sytuacja może wywrócić dotychczasowy świat o 180 stopni. Jedno miłe słowa może dodać energii i siły, by z podniesioną głową ruszyć w dalszą podróż.

Fabuła to po prostu codzienność, radości i smutki (nie)zwykłych ludzi. Nie znajdzie się w tej powieści nagłych zwrotów akcji czy wielkich sensacji.  Ta książka jest całkiem zwyczajna, ale także niezwykle klimatyczna i… no cóż, bajkowości tam też nie brakuje. Jednak bajkowość nie przeszkadza. Wręcz przeciwnie. Podnosi na duchu, motywuje i sprawia, że na twarzy czytelnika zakwita uśmiech.

Ze skruchą przyznaję, że „Sukienka z mgieł” nie zapisała się specjalnie w mojej pamięci. To nie jest książka, która coś zmienia (chociaż może niektórym pomóc…), która zapisuje się na zawsze w świadomości czytelnika. Nie. Ona wylatuje z głowy już po kilku tygodniach. Ale przecież warto czasami trochę odsapnąć i spędzić miło czas przy powieści niewymagającej szczególnego skupienia, ale jednak dobrze i sprawnie napisanej. Usiądźcie więc wygodnie na kanapie z kubkiem aromatycznej herbaty lub kawy i wstąpcie do niezwykłej Piwnicy Pod Liliowym Kapeluszem. Polecam.

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu MG.